Het wonder van mijn orchidee
Werd ik uitgenodigd voor een etentje, nam ik een orchidee mee. Verjaarde er iemand, kreeg zij een orchidee. (Jongens niet, daar kocht ik iets anders voor.) Ik had al heel wat orchideeën cadeau gegeven voor iemand de hint eindelijk begreep. Op mijn zesentwintigste verjaardag – bijna een jaar geleden alweer – deden mijn broer en zus mij een mooi exemplaar cadeau. Geen maagdelijk witte bloemen, maar groene bloemblaadjes, rooddooraderd. De plant kreeg een prima plekje op mijn vensterbank.
En hij bloeide. Heel erg lang. Na enkele maanden vielen de eerste bloemetjes af, maar er verschenen meteen een tiental nieuwe. Geen dag zat ik zonder bloemen. Nu, tien maanden verder, lijkt ook deze serie bloemen bezig aan haar zwanenzang. Een voor een wordt hun stengeltje bruin en vallen ze af. Vandaag heb ik nog zeven bloemetjes. Soms vraag ik hen of ze het nog twee maanden willen volhouden tot mijn verjaardag, maar daar vrees ik voor. Een plant die een heel jaar bloemen draagt, dat lijkt me een utopie. Maar vroeger leek me tien maanden bloemen ook niet erg realistisch. Wie weet…