Klaar
Het is voorbij.
Eindelijk.
Meer dan tien jaar deed ik erover, maar nu is het afgelopen.
Uiteindelijk ging het bijna ongemerkt, was ik me er bijna niet van bewust.
Maar het gebeurde.
Ik kocht een grijze broek.
Een grijze broek.
Het einde van een tijdperk.
Nooit, zo had ik gezworen, zou ik grijze broeken of rokken kopen. En marineblauwe truien al helemaal niet.
Maar nu deed ik het toch.
Een grijze broek.
Blijkbaar heb ik zes jaar uniform eindelijk verwerkt.

Nu die blauwe trui nog.
Ik denk dat ik daar nog minstens tien jaar voor nodig heb.