Trein
De treinbegeleider floot op zijn fluitje. Mooi op tijd. Een vrouw sprong gehaast in de trein. Ze draaide zich onmiddellijk om en gebaarde naar een groepje dat op het perron stond, vlakbij de trap. Ze riep, hard.
‘Pieieiep’, klonk het. De deuren gingen langzaam dicht. Uit het groepje maakte zich een meisje los. Ze leek zeven en was ontegensprekelijk de dochter van de vrouw op de trein. De vrouw riep nog luider, ze gebaarde druk. Langzaam liep het meisje richting trein, richting moeder. De deuren waren al half gesloten. Iemand op het perron wierp zich tussen de deuren, de moeder trok haar kind aan een arm de trein in. Het meisje zat in de trein, samen met haar moeder. De reiziger maakte zich los, de deuren sloten zich.
Alles bij elkaar duurde het misschien vijf seconden, maar het leek een eeuwigheid. Al die tijd hield ik mijn adem in.
De trein vertrok, op het perron klonk verontwaardigd gemompel.