Overdreven
Twee keer in een week tijd, van twee verschillende mensen. Twee keer vond ik een mailtje in mijn inbox dat barstte van de uitroeptekens. Elke zin was een uitroep. Soms telde ik wel twee of drie uitroeptekens na een zin. Geen zachte, murmelende, lieve zinnen. Altijd schreeuwerig.
Ik heb er een hekel aan. Het kost me erg veel moeite de mailtjes tot het einde te lezen. Het klinkt veel te luid in mijn hoofd. Bijna gooi ik ze ongelezen weg.
Mensen moeten hun leestekens bewaren voor momenten die vragen om een twijfelende komma, een punt dat je toestaat even naar adem te happen, een vraagteken dat onduidelijkheid wil oplossen. Op uitroeptekens moet je extra zuinig zijn. Die zijn er enkel voor verrassende of heel erg leuke dingen. En niet meer dan eentje per mail.