TwweeT en de kleine dingen

vrijdag, januari 13, 2006

Rozen
In mijn dorp was een huis waarop in grote letters de naam van de eigenaar prijkte. Over de hele breedte van het huis, je kon er niet naast kijken. Het was een groot, statig huis. Maar vooral de tuin viel op. Oude, vreemde bomen en exotische heesters wisselden elkaar af. En iets verder van het huis vandaan bloeiden volop rozen, in alle kleuren en maten. Het waren geen mooie perkjes, de rozen stonden kriskras door elkaar.
Eigenlijk was het helemaal geen tuin, het huis hoorde toe aan een rozenkweker. Af en toe, als er een feest was of als mijn ouders ergens werden uitgenodigd, kochten we rozen bij het grote huis. Dan parkeerden we de auto achter het huis, en stapten een klein kamertje binnen. Het was geen winkel, verre van. Het was een donker, vochtig hok met in het midden een grote tafel vol groen. Bladeren en stengels en hier en daar een roos. Ik herinner me vaag een oude man – maar misschien was hij nog helemaal niet oud. Mijn moeder vertelde wat ze wilde, hij sneed de rozen en bond ze samen. Zonder veel woorden.
Pas later begreep ik dat de man geen ordinaire rozenverkoper was. Hij was een befaamde rozenveredelaar. Verkopen, dat was voor hem van ondergeschikt belang. Hij zocht naar de ideale roos en werd er beroemd mee ook.
Ondertussen is hij er niet meer. De kwekerij werd verkocht, zijn naam op de gevel overschilderd. Maar op het dorpsplein, in parken en tuinen bloeien zijn rozen nog steeds.