Vis
Vis uit een echte viswinkel. Dat wilde ik. Geen voorverpakt supermarkt-gedoe, neen, echte vis uit een echte viswinkel. Dus ging ik naar de Vismarkt, want daar zijn de echte viswinkels. Achter de toog stond een oude man. Hij mankte erg, zag ik terwijl hij de klant voor me bediende. Hij kreunde terwijl hij mijn vis schoonmaakte. Met een zucht overhandigde hij me mijn bestelling.
"Heb je al een klantenkaart?" vroeg hij.
Die had ik nog niet.
Hij overhandigde me een wit papiertje waarop hij mijn aankoop had genoteerd.
'Dagelijks verse aanvoer zelfs de zaterdag, daarom enig in onze stiel', las ik.
En: 'Mosselen NOOIT in water bewaren!!!'
Op de achterkant stond: 'Wist je: Dat de door Fransen gehate visserij met zware kettingen veel vis beschadigd, bijzonder tong en schol (pladijs). Een onzichtbaar inwendig klein bloedplekje is steeds mogelijk. Werp hiervoor nooit de ganse vis weg!'
Kop noch staart kon ik eraan vastknopen.