Gedicht (2)
Vorige week was ik op zoek naar een gedicht. Iets over solidariteit. Of verbondenheid. Ik zocht en vond onderstaand gedicht.
Het intrigeerde me. Het gedicht en de auteur. ‘Sonja Prins’ deed geen belletje rinkelen. Ik vroeg me af of zij ooit zelf in Ravensbrück had gezeten. Of dat ze er als buitenstaander over had geschreven.
Ik zocht en vond enkele puzzelstukjes. Communisme, gescheiden, verzet, bevrijding, landhuis, Engeland, moeder advocate, vader avonturier, …
Sonja Prins intrigeerde me nog meer. Ik voelde de opwinding van het onderzoek, van kleine puzzelstukjes die meer en meer in elkaar vallen, van licht in de duisternis en het besef dat je nog veel meer niet weet. Van de honger om ook dat allemaal uit te zoeken en het besef dat er altijd wel iets in het verborgene zal blijven.
Moest ik vandaag een onderwerp voor een licentiaatsverhandeling moeten kiezen, ik zou het wel weten.