Vrolijk
Elke morgen huil ik dikke tranen. Nog voor ik de straat uit ben, rolt het eerste exemplaar over mijn wang. Halverwege zijn mijn wangen nat en is mijn zicht troebel. En als ik mijn fiets aan het station parkeer, ontdek ik natte plekjes op mijn jas. Ik mag dan wel vrolijk naar m’n werk vertrekken, geen mens die het gelooft. De wind doet me elke morgen weer de das om.