Winkel
Ze deden hun boodschappen samen. De dagelijkse dingen. Koffie, koekjes, een brood, twee diepvriespizza’s, groenten, sinaasappels, toiletpapier, water. Een hele kar vol. Hij legde alles op de band, zij bleef achter de kar staan. Ze keek toe hoe hij alles in zakken stopte. Vijf werden het er. Zij had haar handen diep weggestopt in de zakken van haar jas. Vierentwintig, schatte ik haar. Jonger dan ik, in elk geval. Hij niet, iets ouder dan ik.
"Drieënzeventig euro vierendertig cent", klonk het.
De jongen tastte in zijn broekzak en haalde er enkele beduimelde briefjes uit. Hij wierp er een snelle blik op. Niet genoeg. Vragend keek hij naar haar. Ze verroerde zich niet. Haar handen bleven diep in haar zakken. Ze sprak geen woord. Hij zuchtte en vroeg aan de kassierster of hij eerst geld mocht gaan afhalen.
Ze annuleerde de rekening. Het meisje bleef staan waar ze stond. De jongen laadde de boodschappen in de kar en verdween. Het meisje deed niets, helemaal niets.