Griezelig
Naast me in de trein zitten twee jongens. Achttien, schat ik ze, geen twintig. De ene draagt een legerbroek en een bijhorend vestje. De andere draagt minder opvallende kleren : een jeans en een blauwe trui. De jongen in militaire outfit is bijna voortdurend aan het woord. De andere antwoordt op vragen, maar zegt verder niets. Daartoe krijgt hij de kans niet.
Af en toe vang ik flarden van het gesprek op.
- « En die zit in de luchtmacht, die zou dat toch moeten weten ? »
- « Waar was jouw vader gestationeerd ? »
De jongen in jeans mompelt een Duitse plaatsnaam.
« Mijn vader zat ook in Duitsland, cool, joh. Hij zat vlakbij het Ijzeren Gordijn. Het was daar gevaarlijk joh. Ze moesten schieten op alles wat bewoog. »
- « Weet je wat ik op mijn graf wil ? » Natuurlijk weet de andere dat niet. De leger-jongen doet uitgebreid verslag van zijn gewenst grafschrift.
- « Als je tegen Johan KB zegt, dan beweert hij dat dat Kleine Brogel is. Maar dat is toch gewoon Koksijde Basis. Vreemd hé. Als je het over KB hebt tegen een leek, dan heeft die geen idee waarover het gaat. » De leger-jongen lachte, erg zelfingenomen.
Griezels, vind ik ze. Vooral die ene, die groene. Brr…