Onwetend
Vanmorgen werd ik wakker en ik dacht aan de zon die door het raam piepte, aan mijn warme bed en aan het deuntje op de radio. Even was de wereld ver weg. Even was er enkel zacht, zon, warm en aangenaam.
En toen dacht ik: er was iets mis gisteravond. Wat was er ook weer mis? En ik wist het weer, de boze wereld stormde in grote vaart op mij af. En ik wist onmiddellijk dat hij me niet meer zal loslaten vandaag. Dat ik de hele dag verder moet met verdriet, woede en vooral machteloosheid. En ik weet dat het vanavond niet zal ophouden, dat de boze wereld me ook morgen zal inhalen.
Maar misschien is me morgenochtend nog een zalig, onwetend moment gegund. Wie weet.