Stukje boek
Morgen verschijnt het boek 'Wembley' van Richard Osinga. Vandaag is het al te lezen op diverse blogs. In stukjes. Hier stukje nummer 145.

Dit is fragment nummer 145 van het boek "Wembley" van Richard Osinga.

De rails splitsen zich en ik neem het spoor dat afbuigt. Ik heb lang genoeg dezelfde kant opgelopen. Ik had er allang moeten zijn.
Er moet ergens een halte zijn. De stad is verdeeld in gelijke stukken rails. Nooit meer dan een paar honderd meter, twee stoplichten, een bocht, twintig lantaarnpalen, en dan is er een halte. Nederlanders kunnen niet verder lopen dan dat. Dan vallen ze neer, happen naar adem, spartelend als een vis die je met je hand uit een stroom graait.
Ik zie mensen, bleek als koeien in de ochtend, ik zie licht branden. Ik loop naar het licht toe. Ik zie een trap. Ik loop naar boven. In de tram is het hel verlicht. Er staat een tafeltje met kranten. De andere reizigers nemen een krant en beginnen te lezen.
Een blonde dame zegt dat ik moet gaan zitten. We stijgen zo op.
Naast me zit een man met wangen tot onder zijn kin een blauw tijdschrift met wolken te lezen. Ik vraag hem waar deze tram heen gaat.
Hij lacht zoals Leolo, schel en vals: 'Dit is de tram naar Afrika.'

Naar het begin - Doe mee - Lees verder >>