Vaart
Iedere vrijdagavond fiets ik langs de vaart, weg van de stad. En iedere vrijdagavond – als het niet regent – wordt er daar gewandeld. Groepjes van telkens vier vrouwen met enkele kinderen kuieren langs het water. Regelmatig moet ik mijn fietsbel gebruiken om er langs te kunnen.
Zo ook vorige vrijdag. Al na een kilometer doemde het vierde groepje op. Ik zag hoe enkele kinderen opgewonden sprongen en riepen. Ze hadden me gezien, dat was duidelijk. Toen ik naderde, zag ik een vrouw uit de berm komen. Snel bracht ze haar kleding in orde. Rokken omlaag, alles gladgestreken. Ik had al een vermoeden en kreeg het bevestigd. Tijdens het passeren gluurde ik naar rechts, daar waar de vrouw vandaan kwam. Tussen het gras lagen enkele stoeptegels. Enkelen daarvan waren nat. Bijna had ik een plassende vrouw betrapt.