Ella
Ze had niets aan, het was veel te warm. Snel ging haar buikje op en neer. Af en toe hoorden we een kreetje of zagen we een armpje bewegen. Met haar lange, donkere haar en haar fijne trekken leek ze wel een mini-indianenmeisje. Haar huid had een bruine teint. Haar gezichtje was volmaakt rond.
Maar haar ogen bleven een mysterie. Ze sliep, zelfs toen ik haar op schoot nam. Af en toe maaide ze met haar armpje of strekte ze een beentje. Een keer greep haar rechterhandje naar het verdroogde eindje van de navelstreng.
En toen opende ze haar oogjes. Heel langzaam, heel voorzichtig. Twee donkere kijkers, een indianenmeisje waardig. Twee dagen op deze wereld en zo volmaakt al.