Supermarkt
Ik koos de kortste rij uit en legde mijn boodschappen op de band. Voor mij wachtten slechts twee klanten. Het zou snel gaan, dacht ik.
Maar ik had het mis. Ik was terechtgekomen bij een jobstudente. Ongetwijfeld was ze bezig aan haar eerste dag. Geen probleem, dacht ik. Daarvoor wil ik wel wat extra geduld hebben. Mijn boodschappen waren aan de beurt. Een voor een scande ze de streepjescodes in. Het fruit en de groenten moest ze nog wegen. Zo gaat dat in deze supermarkt.
Ze nam de twee meloenen en toonde ze me.
- Is dat dezelfde soort?
De ene was iets groter dan de andere, maar verder leken ze als twee druppels water op elkaar.
- Ja.
Een beetje later vond ze weer fruit op de band.
- Wat zijn dat?
- Perziken.
Ze zocht het op haar papiertje en vond de code.
- Welke groente is dit?
- Een venkel.
Er lag nog een groente bij de niet-gewogen boodschappen. Ik begon al te vrezen dat ze die ook niet zou kennen. Maar de komkommer leverde geen problemen op, gelukkig.