Bevolking
Soms lijkt het alsof de wereldbevolking sinds 1 september gevoelig is aangegroeid. De trein zit opnieuw overvol, overal moet je aanschuiven en nergens vind je nog een parkeerplekje. Mijn ochtendlijk fietstochtje naar het station spant de kroon. Opeens zijn er honderden mensen op straat. Vorige week wist ik wie ik op welke plaats zou passeren. Uit alle zijstraten komen fietsers gevlogen. Ik kijk voortdurend om me heen, zwenk regelmatig naar links en knijp mijn remmen af en toe helemaal dicht. Het laatste kruispunt voor het station is het ergst. Moeizaam werk ik mij tegen de stroom in, hou taterende jongeren in het oog en ben zo opgelucht als ik mijn fiets eindelijk veilig heb gestald. Waar zaten al die mensen vorige maand? Hebben ze zich al die tijd verborgen gehouden? En waarom besloten ze massaal op hetzelfde moment te voorschijn te komen. ‘Send to back’, dacht ik vanmorgen, hopla, terug naar daar waar jullie vandaan komen. Zodat ik weer het gevoel heb veilig te kunnen fietsen. En de wereld iets minder druk bevolkt lijkt.