Geluid
‘Boem’, klonk het.
En daarna nog eens ‘boem’.
Niet oorverdovend, maar luid genoeg om de kat aan het schrikken te brengen. Ze zocht haar plekje onder de kast op.
Ik keek op uit mijn boek, zocht de ruimte af maar vond geen oorzaak voor het ‘boem’-geluid.
Opstaan, op zoek gaan, een beetje ongerust worden.
‘Boem’, klonk het nogmaals. Vooraan in huis, daar kwam het geluid vandaan. Ik zocht opnieuw maar vond niets. Zouden het de buren zijn? Of zou er op straat iets gebeuren? Ik piepte door de gordijnen, maar kon niets vreemds ontdekken. Het was stil op straat. Er stonden enkele wagens geparkeerd voor de deur maar ik zag niemand.
‘Boem’, voor de vierde keer. De kat bleef waar ze was, onder de kast.
Bij de buren, nu wist ik het zeker. Het leek alsof mijn buurvrouw dikke boeken in een leeg huis liet vallen, of bakstenen. Ik wist het niet. Maar alles was in orde.