Bij mij op de stoep
“Dus jij bent de pianist?”
Vriend X. keek eerst naar de buurvrouw en daarna naar mij. Hij begreep het niet. Ik bracht redding.
“Nee hoor, dat is de jongen die hier twee huizen verderop woont.”
“Oh, dan heb ik mij vergist. Als ik langs wandel, hou ik altijd even halt bij dat huis, hij speelt zo mooi. Ik dacht dat ik nu eindelijk een gezicht kon plakken op die mooie muziek.”
“Dan moet ik u teleurstellen, vrees ik.”
Vriend X. laadde zijn auto verder uit en bracht een kinderbedje naar binnen. Misschien had de buurvrouw daarin een keyboard gezien?