Keukengeheimen
Vriendin T.: “Is dat niet moeilijk, chocomousse maken?”
Vriendin M.: “Nee hoor.”
Vriendin T.: “Maar moet je daarvoor geen eiwit stijf kloppen? Dat vind ik altijd zo omslachtig met dat vork. Ik krijg mijn eiwitten trouwens nooit helemaal stijf.”
Vriendin M.: “Met een vork? Heb je geen mixer?”
Vriendin T.: “Een mixer? Ik wist niet dat je daarvoor een mixer kon gebruiken.”
Vriendin M.: “Natuurlijk. Geen staafmixer hé, maar die kloppertjes. Heb je die niet?”
Vriendin T.: “Jawel.”
Vriendin M.: “Daarmee kun je heel makkelijk eiwitten stijf kloppen.”
Vriendin T.: “Ooh.”

Vijf minuten later.
Vriendin K.: “Hoe weet ik of het water kookt?”
Vriendin M.: “De waterkoker zal wel uitspringen dan.”
Vriendin K.: “Maar dat duurt zo lang.”
Vriendin M. inspecteert de waterkoker.
Vriendin M.: “Hij stond niet aan. Je moet wel op het knopje drukken hé.”
Vriendin K.: “Ooh.”
Even later maakt de waterkoker lawaai. Het water warmt op, maar kookt nog niet.
Vriendin K.: “Ik denk dat het water kookt.”
Wij: “Nee, hoor. Dat klinkt anders.”
Vriendin K.: “Aha.”
Het wordt stil, de stilte voor het kookpunt. Daarna horen we het water borrelen en even later klinkt er een klikje. De waterkoker springt uit.
Vriendin K.: “Ik denk dat het water heeft gekookt.”
Vriendin M.: “Dat is waar.”