Dansen
Hij was er al langer, maar pas toen hij even langer naar mij keek, herkende ik hem. En hij mij. Door de volle baard en de ettelijke kilo’s extra schemerde de jongen van twaalf jaar geleden. Zijn blik was nog steeds hetzelfde, zijn maniertjes ook. Zijn naam flitste door mijn hoofd. De herinneringen ook. Ik had niet gedacht hem ooit terug te zien. Misschien had ik zelfs gehoopt hem nooit meer terug te zien. Uit schaamte voor het meisje dat ik twaalf jaar geleden was.
Hij schreef gedichtjes voor me, ik wist amper wie hij was. Hij vroeg me om samen naar het eindejaarsbal te gaan, ik liet hem een hele avond alleen.
Dit weekend hebben we samen gedanst, maar de schaamte bleef.