Studiedag (1)
Hij vroeg of de plaats naast me nog vrij was. "Geen probleem." Hij ging zitten en verorberde onmiddellijk zijn warme broodje.
"Wat vond je van deze voormiddag?" vroeg hij.
Ik wist niet wie hij was of wat hem op deze studiedag bracht. Daarom antwoordde ik heel vaag.
"Ik vond het wel goed. Maar de eerste spreker was weinig concreet."
Onmiddellijk kreeg ik reactie.
"Het was slecht. Het sloeg nergens op. Tegen de laatste spreekster heb ik gezegd dat ze moest ophouden met lullen. Niemand weet hier hoe het echt is."
Nu wist ik wat voor vlees ik in de kuip had. Ik zuchtte inwendig en hoopte dat de lunch snel voorbij zou zijn. Hij zou niets positief zeggen. Hij zou alles in zijn voordeel proberen te draaien. Ik ben niet opgewassen tegen zulke mensen. Ik heb de moed niet om hun redeneringen te weerleggen, ik ben niet mondig genoeg om ze onder de tafel te praten.
De lunch duurde anderhalf uur. Ik kreeg gelijk, het waren negentig lange minuten.