Grenzen
Twee minuten deden we erover om grens over te steken. De veerpont bracht ons in een mum van tijd van de industrie en vergane glorie van Antwerpen naar de verstilde natuur in Oost-Vlaanderen. In het nieuwe land konden we ademen. We genoten van de stilte, wandelden op dijkjes en langs slootjes en dronken heerlijke thee en chocolademelk. De andere kant van deze grens bleek een klein paradijs.
Later die dag bewaakte ik een grens. Mijn grens. Het meisje op het podium zat aan mijn vel, keek in mijn hoofd en verbruikte al mijn lucht. Ademen werd moeilijk. Maar ik liet haar niet toe al mijn gedachten te lezen, al mijn twijfels te verwoorden. Mijn verzet hielp. Zij bleef aan haar kant van de grens, mijn hoofd en hart bleven van mij. Maar haar woorden en spel zinderden nog lang na. Ze had haar gevonden, mijn grens.