Boek
Al zolang ik het mij herinner, ligt er in de boekenkast van mijn ouders een heel bijzonder boek. Vroeger konden we het niet zelf uit de kast nemen, zo zwaar is het. En groot is het ook. Wordt het bovengehaald, moeten we steeds een stuk van de tafel vrijmaken om het te kunnen leggen.
Alleen bij speciale gebeurtenissen namen we het boek ter hand. Dan verzamelde de hele familie zich errond en werd er verteld en gemijmerd. Over verre stranden, onbekende steden en nog te ontdekken streken. 'Grand atlas du monde', prijkte er in gouden letters op de kaft.

In de zomervakantie haalden we het boek steevast te voorschijn. Vaak bekeken we het samen met de buitenlandse gasten die ieder jaar bij ons logeerden. Met Elena zochten we naar haar geboortestadje in Cuba, Christian en Gilka toonden ons dat La Paz aan het Titicacameer ligt en Sancha uit Indonesië duidde aan waar we steeds welkom waren.
Ook als een van ons een verre reis ondernam, haalden we het boek uit de kast. Toen mijn zusje ook echt naar Indonesië ging bijvoorbeeld. Of we zochten op hoe ver Plymouth wel niet verwijderd is van Londen. En we ontdekten dat Marokko eigenlijk op de hoek van Afrika ligt.

Al zijn de grenzen van Rusland en Servië inmiddels al tien keer hertekend, die grote atlas blijft een onweerstaanbare aantrekkingskracht uitoefenen. Want als hij uit de kast mag, halen we meteen een sprankel vakantie in huis.