Goed nieuws
“Hé Nele!”
Ik was mijn fiets aan het losmaken toen ik mijn naam hoorde roepen doorheen de drukke winkelstraat. Ik draaide me om en zag vriendin L. druk zwaaiend mijn richting uitstappen. ’t Was leuk haar weer eens te zien, intussen was het alweer een tweetal maanden geleden dat we elkaar hadden gesproken.
Ik liep naar haar toe. Nog voor we goed en wel bij elkaar stonden, vertelde ze opgetogen dat ze zwanger was. Zwanger, vriendin L., eindelijk. Dat was heel mooi nieuws. Ik was zo blij voor haar dat ik haar spontaan omhelsde – en dat doe ik echt niet vaak. Haar zwangerschap was helemaal niet vanzelfsprekend. Er had zich ooit een enge ziekte genesteld in haar lichaam. Maar nu groeide er nieuw leven in datzelfde lichaam. Alle genadeloze behandelingen hadden haar moederwens en vruchtbaarheid dan toch niet klein gekregen. Zo mooi, zo goed.
“En hoe is het met jou?” vroeg ze later.
Ik vertelde over Japan. Nu was het haar beurt om enthousiast en blij te reageren.
“We zouden elkaar elke week moeten zien, we kunnen elkaar immers enkel goed nieuws vertellen.”