Japan (2)
Japan is druk. Elke minuut van de dag bewegen er duizenden gele mieren door de straten. Op weg naar hun werk, naar huis of de supermarkt.
Maar Japan is vooral luid. Niet omdat de duizenden mieren lawaai maken, maar omdat alle dingen spreken. De lift, die zegt dat de seuren zullen sluiten, de roltrap, die waarschuwt voor de laatste stap, de betaalautomaten, die vragen je kaart te verwijderen en je bedanken voor je betaling en de treinen die de hele tijd herhalen dat de deuren langs links zullen opengaan en dat de toiletten en de telefoon zich in de twaalfde wagon bevinden. Sprekende voorwerpen zijn er in Japan tot in het absurde. Zo roepen de uitgangen van de stations voortdurend dat zij de uitgangen zijn. Ziekenwagens schreeuwen dat er een ziekenwagen aankomt. En als een vrachtwagen - uiteraard met een mannelijke bestuurder - een manoeuvre uitvoert, vertelt een lieftallige vrouwenstem dat de wagen achteruit rijdt.
Maar als je uit deze drukte stapt en - bijvoorbeeld - een boekenwinkel binnenstapt, overvalt de rust je onmiddellijk. Daar wordt niet geroepen, gewaarschuwd of verteld. Daar wordt gezwegen en gelezen. Manga's, uiteraard. Met tientallen tegelijk.