TwweeT en de kleine dingen

vrijdag, maart 28, 2008

Japan (4)
Gepakt en gezakt liepen we van het futuristische station van Kyoto naar onze ryokan. We waren moe en mijn rugzak woog zwaar. Toch keek ik belangstellend om me heen. Een nieuwe stad, tientallen nieuwe indrukken. Ik zag hoe de tempels tussen de woonblokken geplant waren en aanschouwde mijn eerste diagonale zebrapad. Ik merkte op dat er een meisje op het voetpad fietste. Niets bijzonders, dat had ik in Nagoya en Nara ook gezien. Maar dit meisje had blonde haren en een blanke huid. Even dacht ik dat het meisje een toerist was die zich wel heel goed had ingeburgerd. Mijn ogen gleden langs haar gezicht, ze was ons bijna voorbij. En toen slaakte ik een kreet en bleef stilstaan. Het meisje fietste nog vier meter verder en remde. We keerden ons om en stamelden elkaars naam. Even konden we niets uitbrengen, zo verbaasd waren we. Zij was de enige persoon van wie ik wist dat ze in Japan woonde. Al jaren. Maar dat ik haar zomaar tegen het lijf kon lopen in dat uitgestrekte land, in die miljoenenstad, dat had ik nooit gedacht. Zonder afspraak – zonder idee in welke stad ze verbleef – zonder zoektocht. Ik blijf het ongelooflijk vinden.