Vormen
Met dikke worsten van klei maakte ik een lege man. Ik legde de hompen op elkaar en kneedde ze tot een bovenlijf, schouders, hals en hoofd. Ik streelde het bovenlijf, voelde of de hals wel een echte hals werd. Ik keek en zocht naar bultjes waar die niet horen te zitten, lijnen die wat van hun spanning verloren. Ik klopte, duwde met mijn duimen en streelde de oneffenheden weg. Mijn man kreeg steeds meer vorm. Een spitse kin, een hoog voorhoofd. Mijn vingers betastten zijn wangen, zijn rug en zijn nek. Mijn man werd echt. Nadat ook het laatste gaatje in zijn schedel was gedicht, was hij af. Ik legde mijn handen op zijn schouders en voelde dat hij helemaal van mij was. Zijn schouders, zijn hoofd, zijn lenden en zijn borst. Moeiteloos plooiden mijn vingers zich om zijn vormen. Geen enkel lichaamsdeel moest verkend worden, alles voelde vertrouwd.