Hond
Gisteren heb ik geoefend. Als een echte hondeneigenaar maakte ik een ommetje samen met Boemer (ja, die uit Polen). Ik zorgde ervoor dat de lijn niet te strak zat als dat niet hoefde, ik liet haar even snuffelen maar niet te lang, ik keek er op toe dat ze op het voetpad bleef en niet op straat ging lopen. Dat kent ze immers allemaal niet, voetpaden, straten, vrachtwagens. Boemer is een hond van zandwegeltjes, dennenbossen en akkers vol ruisend graan. Samen tastten we onze grenzen af en ontdekten de wereld. Af en toe keek ze naar me op. Was ik er nog? Ja, ik was er nog. Zelf testte ik mijn stem. Als ik 'voet' zei, kwam ze dan vlak naast me lopen? Dat deed ze. Ik groette andere hondeneigenaars zelfverzekerd en hoopte dat die mijn onwennigheid niet zouden opmerken.
Maar ik denk dat ik er klaar voor ben, voor mijn babysit-avond. Morgen slaap ik immers bij de hond.