TwweeT en de kleine dingen

woensdag, mei 31, 2006

Stukje boek
Morgen verschijnt het boek 'Wembley' van Richard Osinga. Vandaag is het al te lezen op diverse blogs. In stukjes. Hier stukje nummer 145.

wembley
Dit is fragment nummer 145 van het boek "Wembley" van Richard Osinga.


De rails splitsen zich en ik neem het spoor dat afbuigt. Ik heb lang genoeg dezelfde kant opgelopen. Ik had er allang moeten zijn.
Er moet ergens een halte zijn. De stad is verdeeld in gelijke stukken rails. Nooit meer dan een paar honderd meter, twee stoplichten, een bocht, twintig lantaarnpalen, en dan is er een halte. Nederlanders kunnen niet verder lopen dan dat. Dan vallen ze neer, happen naar adem, spartelend als een vis die je met je hand uit een stroom graait.
Ik zie mensen, bleek als koeien in de ochtend, ik zie licht branden. Ik loop naar het licht toe. Ik zie een trap. Ik loop naar boven. In de tram is het hel verlicht. Er staat een tafeltje met kranten. De andere reizigers nemen een krant en beginnen te lezen.
Een blonde dame zegt dat ik moet gaan zitten. We stijgen zo op.
Naast me zit een man met wangen tot onder zijn kin een blauw tijdschrift met wolken te lezen. Ik vraag hem waar deze tram heen gaat.
Hij lacht zoals Leolo, schel en vals: 'Dit is de tram naar Afrika.'

Naar het begin - Doe mee - Lees verder >>


dinsdag, mei 30, 2006

Gehoord
"Wij vinden het warm water niet uit, maar soms doen we dat wel."

Naam
Vorig weekend waren we bij Vanden Borre. Na vijf jaar geeft mijn Aldi-stofzuiger het langzaam op. Dat kan ik best missen in mijn nieuwe huis. Wekelijks stofzuig ik honderden vierkante meters (met enige overdrijving). En met een poesje op komst, lijkt er geen beterschap in het vooruitzicht.
We vergeleken enkel modelletjes met zak en enkele zonder zak. Een ijverige verkoper snelde naar ons en legde ons het verschil uit tussen 2.000 en 2.200 watt (de prijs), tussen een parketborstel en een gewone borstel (amper) en tussen Miele en Philips (goed en slecht). We knikten, stelden af en toe en vraag en lachten stilletjes in ons vuistje. Allebei hadden we zijn naamkaartje opgemerkt. Bart Van Praag verkocht ons een Miele-stofzuiger van 2.000 Watt. Een rode.

maandag, mei 29, 2006

Op schaal
We liepen tussen kerken, paleizen, bruggen, musea, havens en boerderijen. Net als in het echt reden er treinen, auto’s en vrachtwagens af en aan. Vliegtuigen taxieden over het tarmac. We keken naar poppenmensjes en miniatuurboompjes. Tussen de straatjes, molens en boerderijen slingerden zich grachten. In miniformaat, net als de kasseien, de dakpannen en de reclameborden. In de grachten zwommen vissen: echte, grote karpers. Niets miniformaat.
Het was dan ook geen wonder dat een meisje riep: "Kijk mama, walvissen!"

dinsdag, mei 23, 2006

Arm
Hij had een loofarm, vertelde hij me. Wel drie dagen had hij er last van gehad. Hij taste naar zijn gespierde bovenarm en vertrok zijn gezicht. Alsof het nog pijn deed.
Ik snapte er niets van. Een loofarm, daar had ik nog nooit van gehoord.
Het was alsof hij stijf was en gevoelloos. "En pijn dat het deed." "Hier", en weer tastte hij naar zijn bovenarm. "Mijn vriendinnetje sliep een hele nacht met haar hoofd op mijn arm. ’s Morgens vond ik dat niet meer zo fijn." Een love-arm dus, geen loofarm.

maandag, mei 22, 2006

Beestjes
"Ik heb beestjes nodig", zei ze, "voor school." In haar hand hield ze een mini-terrarium gevuld met enkele takjes en wat blaadjes. "Pissebedden wil ik." Daarvoor was ze aan het goede adres. Die leefden hier met honderden.
We tilden de potten van het terras op en als achtjarigen slaakten we ‘ooh’ en ‘aah’ kreten. Tientallen pissebedden haastten zich weg bij zoveel daglicht. We pakten de beestjes vast en dropten ze in het terrarium. De bloembakken op de vensterbakken werden opgetild en de beestjes eronder met een veeg naar het terrarium verbannen. We vingen zeker twintig exemplaren. Grote en kleine, dikke en dunne.
Vol bewondering volgde ze de beestjes op de voet. Hoe ze over elkaar wandelden, omvielen bij een klim op een blad en even hulpeloos op hun schild terechtkwamen. Haar missie was geslaagd.

vrijdag, mei 19, 2006

Wandeling
Er liep een jongetje op de stoep. Op zijn rug droeg hij een zware tas, zijn benen sloften. Dat hij geen zin had om naar school te gaan, was duidelijk. Zijn handen had hij diep weggeborgen in zijn zakken en zijn hoofd hing bijna op zijn borst. Waaraan zou hij denken? Aan het huiswerk gisteravond dat veel te moeilijk was? Aan zijn zusje dat met de auto naar school werd gevoerd? Of aan zijn vrienden die vast al aan het voetballen waren?

dinsdag, mei 16, 2006

Vies
Soms zie je vreemde, vieze dingen. Zulke vieze dingen dat je ze zelfs niet hardop durft uit te spreken. Maar erover schrijven, lukt nog net.
Vanmorgen stond ik samen met een keurige man in maatpak aan het rode licht. Terwijl we wachtten tot het licht op groen sprong, keek ik naar hem. En hij naar mij. Hij keek naar me met een blik van 'waar kijk je naar?' Dat was niet zo moeilijk. Ik keek naar het snot dat uit zijn neus liep. Dik en geel, tot op zijn bovenlip. Dat had ik liever niet gezien, meneer in maatpak. Of was je zo ziek misschien?

zondag, mei 14, 2006

Vier jaar
- Een ander huis,
- Een andere job (twee zelfs),
- Een nieuw lief,
- Nieuwe en begraven vriendschappen,
- Talloze ervaringen, stukjes, beschouwingen, lijstjes, verhaaltjes.

vrijdag, mei 12, 2006

Bijpraten
- Aan mijn vijgenboom kwamen knopjes. Drie in totaal. Ik dacht dat de knopjes zouden openbarsten en dat daaruit de blaadjes zouden groeien. Dat gebeurde niet. De knopjes bleven groeien en zijn nu zo groot als een kleine vijg. Dit jaar al eet ik drie vijgen van mijn vijgenboom. De blaadjes komen later.
- Ik wachtte in een grote hal op de man waarmee ik een afspraak had. Hier en daar stonden tafeltjes met daarop enkele exemplaren van het blad waarvoor ik werk. De twee andere wachtenden lazen in het blad. Bijna was ik naar hen toegelopen en had hen gevraagd wat ze ervan vonden. Ik deed het niet.
- De kat waarop ik pas, is braaf. Ik hoefde helemaal geen half uur te wachten tot meneer eindelijk zin had in zijn brokjes en binnen kwam. Meneer stond aan de deur te wachten. Hopelijk is hij vanavond even hongerig.
- Het heeft een plaatsje, diep in mij. Het is er altijd en altijd doet het een beetje pijn. Maar het beheerst mijn leven niet. Dat mag niet.

woensdag, mei 10, 2006

Onwetend
Vanmorgen werd ik wakker en ik dacht aan de zon die door het raam piepte, aan mijn warme bed en aan het deuntje op de radio. Even was de wereld ver weg. Even was er enkel zacht, zon, warm en aangenaam.
En toen dacht ik: er was iets mis gisteravond. Wat was er ook weer mis? En ik wist het weer, de boze wereld stormde in grote vaart op mij af. En ik wist onmiddellijk dat hij me niet meer zal loslaten vandaag. Dat ik de hele dag verder moet met verdriet, woede en vooral machteloosheid. En ik weet dat het vanavond niet zal ophouden, dat de boze wereld me ook morgen zal inhalen.
Maar misschien is me morgenochtend nog een zalig, onwetend moment gegund. Wie weet.

dinsdag, mei 09, 2006

Roze
De weg van het station naar mijn werk voert langs lange, groene lanen. Een parkje in het midden, bomen aan beide kanten. Vorige week lieten deze bomen zich van hun beste kant zien. Deze week ligt het voetpad er op zijn paasbest bij – al is het daar wat laat voor. Als ik te voet van het station naar boven wandel, schrijd ik over een dik, roze tapijt. De hele weg lang. Overal liggen kleine roze bloemblaadjes. Voor de bomen is de lente alweer voorbij.

Lay-out-fout
Vandaag in de Tijd, pagina 11, de grote kop bovenaan:
'Werknemers vrezen vooral verhuizing bed'

vrijdag, mei 05, 2006

Spook in hoofd
Ik ben niet zo'n muziekmens. Ik hoef niet voortdurend muziek in mijn oren. Een mp3-speler is aan mij niet besteed. Mijn pc telt geen enkel muziekbestand. Zelfs boxen ontbreken. Ik luister niet naar de radio voor de muziek, ik ben een informatie-mens.
En toch zijn er muziekjes waar ik he-le-maal weg van ben. Sommige vergeet ik na een tijdje, anderen blijven weken na elkaar hangen.
Nu is er weer zo'n cd die blijft hangen. Af en toe schiet een zin spontaan door mijn hoofd, terwijl ik een tekst schrijf, op de trein, aan de afwas. Als ik strijk neem ik me voor de hele cd lang verder te werken. Wat niet gestreken is als de cd afgelopen is, zal voor een volgende keer zijn. Kom ik een artikeltje tegen over de groep, lees ik het helemaal. Op Nekka-nacht bleek dat ik hun teksten vanbuiten kende. De twee liedjes die ze brachten, zong ik helemaal mee. Mijn gezelschap keek me vreemd aan.
Een liedje dat ze niet speelden op Nekka, maar dat toch regelmatig rondspookt in mijn hoofd (Je kan echt maar zoveel als dat zij zeggen dat jij kan)...

gezellig
Een tv en een zetel en een videorecorder
En wat alcohol en vrienden voor de nacht
Als dat niet meer gezellig is dan weet ik het niet meer
Er zit meer in mijn leven dan je dacht

Onderdak en voedsel zijn ook altijd meegenomen
Maar die luxe was nooit echt aan mij besteed
Ik weet zelf ook niet meer hoe het ooit zo ver is kunnen komen
Was het dan toch die ene juf die het hem deed?

Want je kan echt maar zoveel als dat zij zeggen dat je kan
En dat wat zij wou weten, ja daar wist ik weinig van
En wat ik wel wist dat heeft zelden iemand echt geïnteresseerd
Dus op den duur ben ik dat ook nog eens verleerd

Een tv en een zetel en een videorecorder
Met wat alcohol kom ik wel door de nacht
Dat van die vrienden was gelogen maar ze zijn er in mijn hoofd
En zonder hen had ik het nooit zo ver gebracht

Want je kan echt maar zoveel als dat zij zeggen dat je kan
En dat wat zij wou weten, ja daar wist ik weinig van
En wat ik wel wist dat heeft zelden iemand echt geïnteresseerd
Dus op den duur ben ik dat ook nog eens verleerd

Een tv en een zetel en een videorecorder
En een doodgewone meid aan kassa zeven
Zij kent het antwoord maar dat heeft ze vast ook
Niet op school geleerd
Ze zegt meneer, je moet maar slimmer zijn in't leven

Yevgueni

woensdag, mei 03, 2006

Bloem
Ze informeerde welke planten er intussen al in mijn tuintje stonden. "Wat kruiden", zei ik. "En viooltjes, hosta, rododendron en nog veel meer. Zo van die gele bloemen, die nu bloeien." Ik kende de naam niet.
"Lijken ze wat op margrieten?"
"Ja, maar hun bloemblaadjes zijn fijner. En ze zijn volledig geel, blaadjes en hartje."
"Ah, aprilzotten, bedoel je."
Aprilzotten dus.