Zwembad
Vandaag gezien in het zwembad: een jongetje (4-5 jaar) in een badpak. Was geen zicht. Een meisje van dezelfde leeftijd in een zwembroekje was dat wel.

Zwemdag
Zondag is zwemdag voor mij. Slechts één andere dag in de week kan ook die titel dragen, maar die andere dag varieert nogal eens. Elke zondagmiddag kan je mij in het plaatselijke stedelijke zwembad terugvinden. Zo ook vandaag. Zoals steeds stopte ik mijn kleren en rugzak in het daartoe bedoelde kastje. Een snelle douche, en dan het water in. Dat was toch de bedoeling, want onder de douche constateerde ik dat het bandje met het sleuteltje dat op mijn kastje paste, niet rond mijn pols paste. Een ander kastje en een ander bandje uitzoeken dus. Ik stopte mijn kleren in het kasje net naast mijn oude kastje. Aan de andere lkant was er een meisje haar kleren ook in het kastje aan het wegsteken. Ik zag haar gezicht niet, maar vermoedde wel dat we ongeveer even oud zouden zijn. Daarna direct het zwembad in, die douche had ik ondertussen wel gehad. Het meisje volgde en dook net na mij het water in. Nog steeds zag ik haar gezicht niet, enkel haar losse blonde haren, die half voor haar gezicht vielen. Nadat ik al bijna twee lengtes achter de kiezen had, gunde ze me eindelijk een blik op haar gezicht. Open gezicht, grote blauwe ogen, een lachebekje, dat moest L. zijn! En ja, ik zag het goed. Ook bij haar ontwaarde ik tekenen van herkenning. Ooit zaten we samen in de klas, maar in welk jaar dat juist was, was niet meer helemaal duidelijk. Daarna scheidden onze wegen, en meer dan een kort babbeltje en een paar kennissen, deelden we niet meer. Maar toch leuk, zo'n babbeltje, ook nu weer.

Dagje verlof
Gisteren heb ik genoten van een extra dagje verlof, maar vermits blogger de hele tijd niet te bereiken was, geen postje. 'k Was best wel een beetje trots op mezelf. Ik ben gaan winkelen, bij Ikea. In mijn verbeelding is dat een winkel vol verleidingen, vol aanlokkelijkheden waar moeilijk aan te weerstaan is. Zeker als je beseft dat er nu wel geld op je rekening staat. Ten tijde van mijn natste Ikea-dromen was dat niet zo. Maar dat kon me toen ook niet zo deren: ik keek erg uit naar het moment dat ik een huisje voor mezelf had, dat ik helemaal zelf kon inrichten. Nu dat huisje, in de vorm van een appartementje weliswaar, er is, blijkt de voldoening die het inrichten én kopen met zich meebrengt veel minder groot. Gisteren kon ik gewoon de bedden, zetels, salontafels, keukens, badkamers, bureau-aangelegenheden, stoelen, en allerhande kasten , telkens mét toebehoren, voorbijlopen zonder één keer in de verleiding te komen. Mijn winkelzak bleef gewoon leeg. Pas in de afdeling textiel kreeg ik het moeilijk. Mijn zetels, die al een leven bij mijn grootouders achter de rug hebben, konden eigenlijk wel een plaid gebruiken. Die heb ik mij dan ook aangeschaft. Verder kocht ik alleen waar ik voor gekomen was: een bank voor op m'n terras. Nu kan ik een boekje lezen op m'n terras, in het zonnetje, op een acacia-houten bank, met een kussentje onder m'n achterste (dat hoorde daar ook bij, ja toch?). Flink van mezelf, niet? Maar tegelijk ben ik wel weer een jeugd-illusie armer: Ikea is géén koopparadijs, Ikea is een functionele winkel.

Markt (2)
Nog gehoord op de markt, de ene marktkramer tegen de andere:
- Stond jij daar ook op de markt in (ik weet niet waar)?
- Ja, maar dat ging daar niet goed, 't was veels te koud, ik begon daar te trillen en te beven en dat werd daar zo erg, ik ging gewoon van mijne sus. Dat was daar gewoons veel te koud, ik was onderkoeld ofzo, echt waar. Toen is onze *** gekomen en dieje heeft mij daar dan weggehaald. Die zei dat dat zo niet ging met mij. Ik was echt onderkoeld!
- (heel droog) Ja, dat kan gebeuren hé.
einde gesprek

Markt (1)
Vanmorgen gehoord op de markt:
discussie tussen twee jongens die net de volwassen leeftijd hebben bereikt, en dus "mannen" genoemd kunnen worden:
- Naar 't schijnt is één op vijf homo.
- Zo veel?
- Ja, maar ze weten het zelf niet.

Arbeidsvreugde
Daarnet keek ik nieuw archiefmateriaal na. In een verslagboekje van één of ander belangrijk comité vond ik het volgende: Levering in de sted. Meisjesschool, receptie voor de ziekenbond.
toostjes 3 x 9,90: 29,70 fr.
6 x 2: 12,- fr.
0,5 kg kaas: 39,- fr.
0,5 kg tomaten: 25,- fr.
1 p peterselie: 6,- fr.
1 boursin: 17,50 fr.
250 gr américain: 27,50 fr.
6 eieren: 19,50 fr.
30 ansjovis: 64,80 fr.
2 doz zalm: 60,- fr.
1 p augurken: 21,60 fr.
1 p ajuintjes: 21,70 fr.
1 fl kappertjes: 17,10 fr.
totaal: 381,40 fr.
afgerond: 381,- fr.
Dat kregen de mensen dus voorgeschoteld op een receptie anno 1972!!
(eieren waren wel duur in verhouding, niet?)

Brommer
Daarnet reed een brommer, een ordinaire opgefokte brommer, mij snoeihard voorbij. Op de bagagedrager vervoerde hij een hele wieg, zo'n ouderwetse, met houten spijlen. Welk baby'tje zou daarin terecht komen? Zou de wieg de baby vertellen over zijn "snelle" verleden?

lectuur/literatuur
Op de trein, in m'n bed, op m'n bureau en af en toe ook op 't wc, lees ik nu Zie: liefde, van David Grossman. Een jongetje gaat op zoek naar de "waarheid", hetgeen iedereen voor hem verzwijgt, door zijn oren en ogen open te houden. Hij gaat hierin wel erg ver. Zijn fantasiewereld neemt hallucinante vormen aan, alle gebeurtenissen, gesprekken, aanrakingen en knipoogjes worden ingepast in de zoektocht naar "het Daar". Daar waar zijn familie vandaan komt, Daar waar het sneeuwde, Daar waar Sonder iets bijzonders was, Daar waar het nazibeest heerste. Boeiend!
Vorige week las ik De stem van Tamar, van dezelfde auteur. In heel eenvoudige, ingenieuze taal schetst hij het leven van twee jongeren uit Jeruzalem, vóór de tweede intifada, wel te verstaan. Ook hier speelt het toeval, en de hond, een erg grote rol. Ondanks de gelukkige afloop in dit verhaal, was ik erg droevig gestemd toen ik het boek uit had. Ik besefte dat ik nooit zo veel over had voor mijn broer of zus, dat ze wel een beroep kunnen doen op mij, meer zelfs, ik zal altijd klaarstaan voor hen, maar ze kunnen me niet vragen heel mijn leven op te geven voor hen. Ik weet dat ik er dan ook aan ten onder zou gaan... zucht

Snoepje

discover what candy you are @ stvlive.com
Ook zin in iets zoets? Hier moet je zijn!

Verkiezingen
Om mezelf ook te kunnen plaatsen in het Nederlandse partij-landschap, heb ik jullie testje ook eens gedaan. Resultaat was behoorlijk links... Maar aan de relevantie van deze test voor mij als belg, mag, nee moet, duchtig getwijfeld worden. Dacht dat ik toch ietwat op de hoogte was van het reilen en zeilen aan de overkant van de grens, blijkt toch niet zo te zijn. De finesses ontgaan me, en net daarrond draait het blijkbaar. Wat moet er veranderen aan de euthanasie-wetgeving? Hoe is dat bij jullie geregeld? In bepaalde gevallen toch toegestaan, niet? Een gokje dus. En zo waren er nog enkele vragen...
Stel dat ik nu op SP, zoals de test me aanraadt, zou stemmen, heb ik er bovendien helemaal geen idee van wie er achter deze partij zit, hoe de partij zich tegenover de andere verhoudt, hoe groot de partij nu is (klein heb ik zo een vaag vermoeden) of wat er net in het partijprogramma staat te lezen...

Voor de aardigheid, hier toch het resultaat. (extrapolleren naar belgische situatie is ook niet echt relevant)
Je hebt voor SP, 80 punten behaald
Je hebt voor Groen Links, 74 punten behaald
Je hebt voor PvdA, 64 punten behaald
Je hebt voor D'66, 55 punten behaald
Je hebt voor ChristenUnie, 49 punten behaald
Je hebt voor SGP, 41 punten behaald
Je hebt voor Leefbaar Nederland, 38 punten behaald
Je hebt voor CDA, 33 punten behaald
Je hebt voor Lijst Pim Fortuyn, 26 punten behaald
Je hebt voor VVD, 24 punten behaald

Duiven
Gisteren stond ik op de bus te wachten. Met het zonnetje op mijn rug keek ik naar een tiental duiven die zich te goed deden aan een platgereden chocoladekoek. Althans zo leek het toch. Eigenlijk was er maar één duif die een fatsoenlijke maaltijd had aan die grote koek. De anderen konden slechts af en toe (letterlijk), een graantje meepikken. De duif die zich te goed deed aan de koek, stond duidelijk hoger in rang dan de anderen. Ze was niet alleen veel dikker, ze maakte ook van haar autoriteit gebruik om de andere duiven op een afstand te houden. Gek dat zo'n dikke duif nog het meest behoefte had aan de koek. Of ook niet natuurlijk.
Op het perron waar de duiven hun machtsstrijd voerden, kwam een groepje tieners staan wachten op hun bus. Al snel hadden ook zij de harde duivenoorlog in het oog. Anders dan ik, die me blijkbaar wel bewust was van de onrechtvaardige situatie maar de natuur zijn gang liet gaan, besloot het grootste meisje in te grijpen. Ze gritste de resten van de koek onder de dikke duif vandaan en gooide de kruimels stukje voor stukje naar de duiven, naar alle duiven.

Dit wordt mijn eerste postje, spannend! Na enkele weken genoten te hebben van het verbale, camerale, politieke, emotionele, redactionele en ander "werk" van anderen, is nu mijn tijd gekomen, dacht ik zo. Vandaar...